ಚಿಂತ್ಯಾಕೆ ಮಾಡತಿದ್ದಿ...

ನೀವು ಕೆಲವರನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ್ದೀರಾ? ಅವರನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಯಾವಾಗಲು ಏನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಂತೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಮುಖ ನೋಡಿ ನಕ್ಕರೂ ತಿರುಗಿ ನಗುವಷ್ಟು ಸಮಾಧಾನ ಇರುವುದಿಲ್ಲ... ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸಮಸ್ಯೆಯು ತಮಗೇ ಬಂದಿರುವ ಹಾಗೇ ಆಡುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ...ಎಲ್ಲರ ಮೇಲೆ ಸಿಡುಕುವುದು, ತಾವೇ

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಚಿಂತೆ ಎಂಬುದು ಯಾರಿಗಿಲ್ಲ ಹೇಳಿ? ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಚಿಂತೆ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಒಂದೊಂದು ಚಿಂತೆ. ಅವರವರಿಗೆ ಇರುವ ತೊಂದರೆಯ ಬಗ್ಗೆ, ಅನಾನುಕೂಲಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬನಿಗೂ ಚಿಂತೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಮಕ್ಕಳು ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವರಾಗಿದ್ದಾರೆ .....ಅವರ ಮದುವೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನುವುದು ಪಾಲಕರ ಚಿಂತೆಯಾದರೆ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮದುವೆಯಾಗೋ ಹುಡುಗ\ಹುಡುಗಿ ಹೇಗಿರಬಹುದು ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆ... ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ ಮುಂದಿನ ಫೀಸ್ ಹೇಗೆ ಕೊಡುವುದು ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆ... ಮನೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಗಂಡ ಇನ್ನೂ ಹಿಂದಿರುಗಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದು ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾದು ಕುಳಿತ ಹೆಂಡತಿಯ ಚಿಂತೆ.... ಹೀಗೆ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿಯೇ ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಕಳೆದುಬಿಡುತ್ತೆವಲ್ಲವೇ? ಎಷ್ಟೋ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಒಂದು ದಿನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿರುತ್ತಾರೆ.... ತುಂಬಾ ನಂಬಿಕೆ ಇತ್ತ ಗೆಳತಿ ಮೋಸ ಮಾಡಿರುತ್ತಾಳೆ... ಸಾಲ ಮಾಡಿ ಶುರು ಮಾಡಿದ ಕಸುಬು ಕೈಗೆ ಹತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ ........ ಎಷ್ಟೇ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೂ ಬಡ್ತಿ ಸಿಕ್ಕಿರುವುದಿಲ್ಲ..... ಒಂದೇ ,ಎರಡೇ ಚಿಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೀನಿ ಎಂದರೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಸಾವಿರಾರು ವಿಷಯಗಳು.. ಬೇಸರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು,ಅವರಿಗೆ ಅವರ ಮೇಲೆ ಕೋಪವಾ? ಬೇಸರವ?ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...

" ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದವನಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರುವ ಚಿಂತೆ,
ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದವನಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆವ ಚಿಂತೆ"

ಆದರೆ ಒಂದಂತೂ ನಿಜ ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸುವುದರಿಂದ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ....ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಇನ್ನಷ್ಟು ಶಿಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ ...

ಒಂದು ಗಾದೆ ಮಾತಿದೆಯಲ್ಲ "ಚಿತೆ ಹೆಣವನ್ನು ಸುಟ್ಟರೆ, ಚಿಂತೆ ಬದುಕಿರುವವನನ್ನು ಸುಡುತ್ತದೆ " ಎಂದು.

ಅದಕ್ಕೆ ನಾನು ಹೇಳುವುದೆಂದರೆ , ಚಿಂತೆ ಮಾಡಿ ಯಾವುದೇ ಉಪಯೋಗವಿಲ್ಲ. ಅದರ ಬದಲು ಬಂದಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಹುಡುಕುವುದರಲ್ಲೇ ಇರುವುದು ಜಾಣತನ.. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೋ ಸಿಹಿ-ಕಹಿ ಘಟನೆಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಕಹಿ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಚಿಂತೆ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಅರ್ಥವಿಲ್ಲ .... ಏನು ನಡಿಬೇಕೋ ಅದು ಆಗೇ ಆಗುತ್ತದೆ. ನಾವು ಚಿಂತೆ ಮಾಡಿದರೂ ಅಷ್ಟೇ ಬಿಟ್ಟರು.. ಇರುವಷ್ಟು ದಿನ ನಗುನಗುತ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿಯೋಣ.. ನನ್ನ ಕೆಲವು ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೀನಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡಿ ಎಲ್ಲಾ ಸರಿ ಹೋಗುತ್ತದೆ ಎಂದು..ಒಂದು ವೇಳೆ ಹಾಗಾದರೆ??ಹೀಗಾದರೆ?... ಎಂದು ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ. ಕೊನೆಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಎಲ್ಲವು ಒಳ್ಳೇದೆ ಆಗಿರುತ್ತದೆ. ಯೋಚಿಸಿ ಮನಸು ಹಾಳುಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ಬಂತು !!!!.....

"ಬಂದದ್ದು ಬರಲಿ, ಗೋವಿಂದನ ದಯೆ ಇರಲಿ" ಎಂಬ ಮಾತಿನಂತೆ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗೋಣ. ಅನಾವಶ್ಯಕವಾಗಿ ಯೋಚಿಸಿ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹಾಳುಮಾಡಿ ಕೊಳ್ಳುವುದು ಬೇಡ.ಜೀವನವನ್ನು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಸಾಗಿಸೋಣ. "Hope for the best, prepare for the worst". ಮನುಷ್ಯನ ಇಂಥ ಚಿಂತೆ ಮಾಡುವಂಥ ಬುದ್ದಿಯನ್ನು ಕಂಡೇ ಹಿರಿಯರು ಬಹುಷಃ ಹಾಡಿದ್ದೇನೋ... "ಚಿಂತ್ಯಾಕೆ ಮಾಡತಿದ್ದಿ ಚಿನ್ಮಯನಿದ್ದಾನೆ "ಎಂದು....

ಅವಳು ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ನನ್ನ.......

ನಾನೂ ನೋಡ್ತಾನೆ ಇದೀನಿ .....
ಅವಳು ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ನನ್ನ ಯಜಮಾನ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ .ಬರೀ ಅವಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತಿರುಗುತ್ತಾನೆ .ಅವಳೊಡನೆ ಅಷ್ಟೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾನೆ . ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಅವನು ಹೀಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರೊಡನೆ ಮಾತಾಡಬೇಕಿದ್ದರೂ ನಾನೇ ಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದ . ಆದರೆ ಈಗ ನನಗೆ ಹೊಟ್ಟೆಗೂ ಸರಿಯಾಗಿ ಹಾಕುತ್ತಿಲ್ಲ . ಸುಮಾರು ಮೂರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ನಾನೂ ಅವನ ಜೊತೆಗೇ ಇದ್ದೆ ..ಅವನು ನನ್ನನ್ನು ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಬಳಸಿಕೊಂಡ . ಈಗ ನಾನು ಅವನಿಗೆ ಬೇಡ . ಕಾರಣ ಇನ್ನೊಂದು ಸುಂದರಿ ಅವನ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿರುವಳಲ್ಲ !!! ಅವನು ಅವಳ ಜೊತೆಗೆ ತಿರುಗಾಡುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಯಾಕೋ ಏನೋ ಒನ್ ತರಹದ ಸಂಕಟವಾಗುತ್ತಿದೆ .
ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳಲಿ ನಾನು ಈ ದುಃಖವನ್ನು ?ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಪ್ಪ- ಅಮ್ಮ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ನನಗೆ . ಇವನೊಬ್ಬನೇ ನನಗೆ ದಿಕ್ಕಾಗಿದ್ದ . ಆದರೆ ಈಗ ಅವನೂ ನನ್ನ ಆಲೈಸುತ್ತಿಲ್ಲ .ನನ್ನೆಡೆಗೆ ನೋಡುತ್ತಲೂ ಇಲ್ಲ .ಬಹುಷಃ ಅವನಿಗೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಹೊರಟು ಹೋಗಿರಬೇಕು . ಇವಳು ಬರುವ ಮುಂಚೆ ಇವನು ಯಾವತ್ತೂ ನನ್ನ ಒಂಟಿ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ . ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಹೊರಟು ಹೋಗಿದೆ ಇವಳು ಬಂದಾಗಿನಿಂದ . ನಾನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ,ಅವಳಲ್ಲಿರುವ ರಂಗುರಂಗಿನ ಬಿನ್ನಾಣವಾಗಲಿ ,ಹೊಳಪಾಗಲಿ , ಅಥವಾ ನನ್ನ ಯಜಮಾನನನ್ನು ಸಂತೋಷಿಸುವ ಯಾವುದೇ ಗುಣವಾಗಲಿ ನನ್ನಲ್ಲಿಲ್ಲ ..ಅವಳು ನನಗಿಂತ ಸಣ್ಣಗಿದ್ದಾಳೆ ..ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ದಪ್ಪ ……ಆದರೂ ನಾನು ಅವನವಳಾಗಿದ್ದೆ ಅಲ್ಲವ ?ಅದಕ್ಕಾದರೂ ನನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸಬಾರದೆ ?ನನ್ನನ್ನು ಅವಳ ಹಾಗೆ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಾರದೆ ??
ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಾರಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದು ಸಾಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಬಂದು ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಕುತ್ತಾನೆ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮ . ಎಷ್ಟು ನೋವಾಗುತ್ತೆ ಅವನಿಗೇನು ಗೊತ್ತು ? ಅವನಾಗಲೇ ಅವಳ ತಾಳಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ಹಾಗೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಿರುವನು . ಅವಳನ್ನು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಕೂಡಿಟ್ಟಿರುವನು . ಅವಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಲು ಒಂದೊಳ್ಳೆ ರೇಶಿಮೆಯ ಅಂಗಿಯನ್ನು ತಂದಿರುವನು .ಆದರೆ ನನಗೆ ಏನನ್ನು ಕೊಡಿಸಲಿಲ್ಲ . ನಾನು ಅವನಿಗೆ ತುಂಬ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದೀನಿ . ಅವನ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನೊಡನೆ , ಸ್ನೇಹಿತರೊಡನೆ ಒಂದು ನಂಟನ್ನು ಕಾದಿರಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾನು ಸಹಾಯವಾಗಿದ್ದೀನಿ . ಸಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಒಂದೊಂದು ಸಾರಿ ನನ್ನನ್ನು ತಳ್ಳಿದ್ದಾನೆ ಆದರೂ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ . ಆದರೆ ಈಗ ಬಂದಿರುವ ಹೊಸಬಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಯೂ ಕೈ ಜಾರಲು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ .ಕಾರಣ ಅವಳು ಬಲು ನಾಜೂಕಂತೆ .
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರು ನನ್ನೆಜಮಾನನಿಗೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ . ಅವಳ ನಗುವಷ್ಟೇ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ .ನಾನು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದೆಲ್ಲ , ನನ್ನ ನೆನಪುಗಳೆಲ್ಲ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಮ ಮಾಡಿದಂತಾಗಿ ಹೋಯಿತು . ತುಂಬಾ ನೋವಾಗುತ್ತಿದೆ . ಪ್ರೀತಿ ಇಂದ ಮನೆಗೆ ಕರೆತಂದ ನನ್ನ ಯಜಮಾನನಿಗೆ ನಾನು ಬೇಡ ಎಂದರೆ ನಾನಿನ್ನು ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕು ಹೇಳಿ ? ಯಜಮಾನ ಇನ್ನು ನನ್ನ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ .ತಪ್ಪು ನನ್ನದೇನು ಇಲ್ಲ .ತಪ್ಪು ಯಾರದ್ದು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ . ನನ್ನೆದುರೇ ನನ್ನ ಜಾಗವನ್ನು ಆವರಿಸಿದ ಅವಳು ಅದೃಷ್ಟವಂತೆಯೋ , ಅಥವಾ ನನ್ನ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಅವಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟ ನಾನು ಬುದ್ದಿಗೇಡಿಯೋ ನಿರ್ಧರಿಸಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ . ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯ ಪಾಲಾಗುವ ಭಯದಿಂದ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ , ಯಜಮಾನನ ಹಳೆಯ ಮೊಬೈಲ್ .

(ಮನೆಯಜಮಾನ ಹೊಸ ಮೊಬೈಲ್ ಕೊಂಡು ತಂದಿರುವಾಗ ಹಳೇ ಮೊಬೈಲ್ ಏನು ಯೋಚಿಸಿತು ಎನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವು = ಚಾರ್ಜ್ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದು..
ರೇಶಿಮೆ ಅಂಗಿ=ಮೊಬೈಲ್ ಕವರ್
ಅವಳು = ಹೊಸ ಸ್ಲಿಮ್ ಮೊಬೈಲ್ )

ಒಂದು ಖುಷಿ ವಿಚಾರ....

ಹೌದು , ನಿಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಒಂದು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳುವ ಕಾಲ ಬಂದಿದೆ....

ಒಂದು ಖುಷಿ ವಿಚಾರ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವುದಿತ್ತು ....

ಇವತ್ತು ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವಾಗುತ್ತಿದೆ...
ಹ್ಮಂ,,, ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿ ಇವತ್ತಿಗೆ ಒಂದು ವರುಷವಾಯಿತು....
ಎರಡನೇ ವರ್ಷದ ಕನಸಿನೊಂದಿಗೆ ಮುನ್ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ .....

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬರೆಯಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ನೆ ಹಾಗೇ ನಂದೂ ಅಂತ ಒಂದು ಬ್ಲಾಗ್ ಇರಲಿ ಅಂತ ಶುರು ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೆ ಅದರಿಂದ ನನಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಂತೋಷ , ತೃಪ್ತಿ, ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಇವೆಲ್ಲ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಎಂದೂ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿರಲಿಲ್ಲ ......

ಈ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿದಾಗ , ಸುಮಾರು 4-5 ತಿಂಗಳ ಕಾಲದವರೆಗೆ ನನಗಿದ್ದುದ್ದು 3 ರೇ ಹಿಂಬಾಲಕರು...
ಬ್ಲಾಗ್ ಪ್ರಪಂಚದ ಬಗ್ಗೆ ಏನೂ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ .... ನಾನು ಎಷ್ಟೇ ಬರೆದರೂ ಒಂದೂ ಕಾಮೆಂಟ್ ಕೂಡ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...
ಆಮೇಲೆ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿ ಗಮನ ಹರಿಸತೊಡಗಿದೆ ......

ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನಿಧಾನಕ್ಕೆ ಸುಧಾರಿಸುತ್ತಾ ಮುಂದುವರೆದು ಇಲ್ಲಿವರೆಗೂ ಬಂದು ತಲುಪಿದೆ ..

ನನ್ನ ಕೆಲಸದಿಂದ ಬಿಡುವು ಸಿಕ್ಕಾಗ, ಮನಸಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಹೊರಹಾಕಬೇಕು ಎನಿಸಿದಾಗ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವುದು ಈ ಬ್ಲೋಗೆ ....
ಆದರೆ ಇದೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...
ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಚಿಕ್ಕ -ಚಿಕ್ಕ ಕಥೆ ಕವನಗಳು ಬರೆಯುವುದು ನನ್ನ ಅಭ್ಯಾಸ ...
ಹೀಗೆ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದಿದ್ದು ನನ್ನ ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪ ,ತಂಗಿಗೆ ಅಷ್ಟೆ ...

ಆದರೆ ಈ ಬ್ಲಾಗಿಂದ ಅದು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವ ಹಾಗಾಯಿತು...ಹಾಗೇ ನನ್ನ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶವಾಯಿತು ...
ನನ್ನ ಬರಹಗಳು ಹೇಗೇ ಇದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಓದಿ ಕಡೆಗೊಂದು ಕಾಮೆಂಟ್ ಕೊಡುವ ಓದುಗರಿಗೆ ನನ್ನ ಅನಂತ ಧನ್ಯವಾದಗಳು..... ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಫಾಲೋ ಮಾಡುತ್ತಿರುವವರಿಗೆ , ಇದುವರೆಗೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ಹಾಕಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನನ್ನ ಹೃದಯ ಪೂರ್ವಕ ಧನ್ಯವಾಗಳು ......

ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ನಾನಿನ್ನೂ ಅಂಬೆ ಗಾಲಿಡುತ್ತಿರುವ ಚಿಕ್ಕ ಮಗು...
ಯಾರಿಗೂ ನೋವಾಗದಂತೆ , ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎನ್ನುವುದಷ್ಟೇ ನನ್ನ ಆಸೆ , ಅಭಿಲಾಷೆ ..

ಹಾಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಮಾತು,
ನನ್ನಿಂದ ನಿಮಗೆ ಎಲ್ಲಾದರೂ, ಯಾವುದಾದರು ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನೋವಾಗಿದ್ದರೆ , ಬೇಸರವಾಗಿದ್ದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಬಿಡಿ ...
ಒಂದು ವೇಳೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಬ್ಲಾಗಿಗೆ ರೆಗ್ಯುಲರ್ ಆಗಿ ಕಾಮೆಂಟ್ ಹಾಕುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಬೈದುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ.. ...
ನಿಮ್ಮ ಬರಹಗಳನ್ನು ನಾನು ಓದುತ್ತಿರುತ್ತೇನೆ, ಆದರೆ ಒಂದು ವೇಳೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ಹಾಕುವುದನ್ನು ಮರೆತರೆ ಕ್ಷಮಿಸಿ ಬಿಡಿ......
ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ , ಪ್ರೀತಿ, ಎಂದೂ ಹೀಗೆ ಇರಲಿ ಎಂದು ಆಶಿಸುತ್ತಾ,

ದಿವ್ಯಾ ...

ನನ್ನ ಯೋಚನೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ.....

majestic ನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಇಳಿದಿದ್ದೇನೆ ....ಯಾವುದೋ ಬಸ್ಸನ್ನು ಹತ್ತಿದ್ದೇನೆ .. ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ... driver- conductor ಬಿಟ್ಟರೆ ನಾನಷ್ಟೇ..
ಬಸ್ಸೆಲ್ಲ full ಖಾಲಿ...ಅದು ಯಾವ ಬಸ್ಸು, ಏನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ... ತುಂಬಾ ದಿನಗಳಿಂದ ನೋಡಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡ ಆದರೆ (ಇದುವರೆಗೂ ನೋಡದ ) ಗಗನಚುಕ್ಕಿ- ಭರಚುಕ್ಕಿ ಫಾಲ್ಸ್ ನೋಡಲು ಹೊರಟಿದ್ದೆ ...ಒಬ್ಬಳೇ!!!! ಒಂದು ticket ಕೊಡಿ shivanasamudram ಗೆ ಎಂದು conductor ಹತ್ತಿರ ಹೇಳಿದ್ದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತು... ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಏನೇನೋ ಯೋಚನೆಗಳು ....ನನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯ (ಅಸಲಿಗೆ ಇರುತ್ತಾನೋ ಇಲ್ಲವೊ ಅದು ಬೇರೆ ವಿಷಯ) ಇದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಸೋಗಸಾಗಿರುತಿತ್ತು.. "ಮೊಗ್ಗಿನ ಮನಸು " hero-heroine ತರಹ" duet "ಹಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಬಹುದಿತ್ತು ಹೀಗೆ ... ಅಂತು- ಇಂತೂ ಶಿವನಸಮುದ್ರ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು.. ಬಸ್ಸಿಂದ ಕೆಳಗಿಳಿದು ನೋಡಿದರೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಅಲ್ಲಿ... ಸೂಜಿ ಬಿದ್ದರೂ ಕೇಳಿಸುವಷ್ಟು ನಿಶ್ಯಬ್ಧ ...ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ..
ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣವಾದ ಅದು ಜನವಿಲ್ಲದೆ ,ಒಂದು ತರಹದ ಏಕಾಂತವೋ ,ಒಂಟಿತನವೋ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತೋರಿತು.. ಒಂದೆರಡು ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕೂಗು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ..... ಧೋ ಎಂದು ಬೀಳುವ ನೀರಿನ ಶಬ್ದ.. ಗಾಳಿಗೆ ಅಲ್ಲಾಡುತ್ತಾ ಮಾತಾಡುತ್ತಿರುವ ಮರದೆಲೆಗಳು.. ತುಂತುರು ನೀರಿನ ಹನಿಗಳು ಬಿದ್ದು ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಲಗಿರುವ ಹುಲ್ಲಿನ ರಾಶಿ...
ಅಬ್ಬ! ಎಷ್ಟು ಸೊಗಸು ಪ್ರಕೃತಿ.....
ಹಾಗೆ ನೋಡುತ್ತಾ ನೋಡುತ್ತಾ ಮುಂದೆ ನಡೆದೆ..... ಹಾಲಿನ ಹಾಗೆ ನೊರೆ ನೊರೆಯಾಗಿ ಹರಿಯುವ ನೀರು, ಜಗತ್ತಿನ ಯಾವುದೇ ನೋವು, ಜಂಜಾಟ ತನಗೆ ಸಂಭಂಧಿಸಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಬೀಳುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಒಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟುವ ಮನಸ್ಸಾಯಿತು.. ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಇದ್ದೀನಿ..ಹೋದೆ ಹೋದೆ ಹೋದೆ...ಅದೆಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಂದಕ ಇತ್ತೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ನೀರಿಗೆ ಬಿದ್ದಿದೀನಿ.. ಇನ್ನೇನು ಸಾಯುತ್ತೀನಿ ಎಂದು ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದೆ.. ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮುಳುಗಿದ್ದೀನಿ... ಇನ್ನು ಈ ಲೋಕದ ಋಣ ಮುಗಿಯಿತು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ ಯಾರೋ ಕೂಗಿದಂತಾಗಿ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಗೊಂಡೆ...ನೋಡಿದರೆ ನಾನು office ಇಂದ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವ ಬಸ್ಸು ಇನ್ನೂ silk board ನಲ್ಲೆ ನಿಂತಿತ್ತು.ಸರಿ ಸುಮಾರು 45 ನಿಮಿಷ ಬಸ್ಸು ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಂತಿತ್ತು.... ಅತಿಯಾದ ಮಳೆಯಿಂದ full traffic-jam ಆಗಿತ್ತು ... ಹಾಗೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿದವಳಿಗೆ ಈ ಕನಸು ಬಿದ್ದಿತ್ತು...
ಬರೀ ಕನಸೇ ಅಲ್ಲವ ಎಂದುಕೊಂಡು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟೆ.. ಬಸ್ಸು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಚಲಿಸಿತು ನನ್ನ ಯೋಚನೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ...

ಮಾನವೀಯತೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ? ...

ಕಳೆದವಾರ office ಗೆ ರಜೆ ಇದ್ದ ದಿನ .ಯಾಕೋ ನನಗೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಗೆ ,PG ಯಲ್ಲೇ ಕುಳಿತು ತುಂಬಾ ಬೋರ್ ಹೊಡೆಯುತಿತ್ತು .ಸರಿ ಇಬ್ಬರು ಸೇರಿ ಎಲ್ಲಾದರೂ ತಿರುಗಲು ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು.ಬೇಗ ರೆಡಿ ಆಗಿ shopping ಮಾಡೋಣ ಎಂದುಕೊಂಡು ಹೊರಟೆವು .
ನಾವಿಬ್ಬರೂ full shopping ಮಾಡಿದೆವು. ಎಲ್ಲ mall ಗಳಿಗೆ ತಿರುಗಿದೆವು .ಅವಳೇ ಜಾಸ್ತಿ shopping ಮಾಡಿದ್ದು. ನಾನು ಅಷ್ಟೇನೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕರಿದಿಸಿರಲಿಲ್ಲ .ಅವಳಿಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ brand ಹುಚ್ಚು. ಒಂದೊಂದು t-shirt ಗಳಿಗೆ ಅವಳು ಸಾವಿರಗಟ್ಟಲೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದುದ್ದನ್ನು ನೋಡಿ ನನಗೇನೋ ಒಂತರಹ ಕಸಿವಿಸಿ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು ಯಾಕೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ .ಜನ ಹೇಗೆ ಈ ಹುಚ್ಚು ಗೀಳುಗಳಿಗೆ ಅಂಟಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು.ಸರಿ ಅವಳ shopping ಆಯಿತು ನಾವು ಹೊರಗೆ ನಡೆದೆವು.
ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗ ನಮ್ಮೆದುರಿಗೆ ಬಂದ.
ಸುಮಾರು 5-6 ವರ್ಷದವ ಇರಬಹುದು ಅವನು ಅಷ್ಟೆ .ಅವ ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದ . ಮೈಮೇಲೆ ಒಂದು ಹಳೇ ಚಡ್ಡಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಎದೆ ಮೂಳೆಗಳು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದವು .
ನಮ್ಮ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆ ಮಗು ನಮ್ಮ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಿತು .
"ಅಕ್ಕ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವು .3 ದಿನದಿಂದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ತಿಂದಿಲ್ಲ .ದಯವಿಟ್ಟು 2 ರೂ ಕೊಡಿ "-ಅಂತ ಗೋಗರೆಯುತ್ತಿದ್ದ . ಸಾಲದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕಾಲಿಗೂ ಬೀಳತೊಡಗಿದ . ನನಗೋ ಅಯ್ಯೋ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು . ತೊಗೊಳಪ್ಪ 10 ರೂ. ಕಾಲಿಗೆಲ್ಲಾ ಬೀಳಬೇಡ ಎಂದೆ. ಆ ಘಳಿಗೆ ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಒಂದು ನಗೆ ಬಂತಲ್ಲ ಎಷ್ಟು ಸಂತಸವಾಯಿತು ನನಗೆ. ಬಹುಷಃ ನನ್ನ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಯಾರಿದ್ದರು ಅವರಿಗೂ ಹೀಗೆ ಸಂತಸವಾಗುತಿತ್ತೇನೋ??
ಹಾಗೆ ಕೊಟ್ಟು ನಾವು ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಹೇಳಿದಳು."ದಿವ್ಯ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ಯಾಕೆ ಕೊಡುತ್ತೀಯ ? ನಿನಗೆ ಬುದ್ದಿ ಇಲ್ವಾ? ದುಡ್ಕೊಂಡು ತಿನ್ನಕಾಗಲ್ಲ.waste fellows . ಓದಿ ಉದ್ದಾರ ಅಗಕೆ ಆಗಲ್ಲ ಇವ್ರಿಗೆ "-ಅಂತೆಲ್ಲ ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದಳು.
ನನಗೆ ಅವಳ ಮಾತು ತುಂಬಾ ಬೇಸರ ಮಾಡಿತು .
ಅಲ್ಲ ಅವ ಇನ್ನು 5 ವರ್ಷದ ಮಗು .ಅವ ಎಲ್ಲಿ ದುಡಿಯಲು ಹೋಗಬೇಕು?ಅವನಿಗೆ ಒಂದು 10 ರೂ ಕೊಟ್ಟರೆ ನಮ್ಮದೇನು ಹೋಗುತ್ತದೆ? ಅವ ಓದುತ್ತೀನಿ ಅಂದರೂ ಅವನನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರಿಸುವರು ಯಾರು? ಅದೆಲ್ಲ ಕಡೆಗಿನ ಮಾತು. ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದರೆ ತಾನೆ ಓದುವ ಮಾತು.
mall ಗೆ ಹೋಗಿ 150 ರೂ t-shirt ಗೆ 1500 ರೂ ಕೊಟ್ಟು ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಜನ ,ಆ ಬಡ ಹುಡುಗನಿಗೆ 10 ರೂ ಕೊಟ್ಟರೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗಾಡಬೇಕು?
ಮಾನವೀಯತೆ ಎಲ್ಲಿದೆ ?
ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಇದ್ದಾರೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯ ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುವರು .
ಕುಡಿಯುವುದು ,ಸೇದುವುದು,ಇದ್ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದ ದುಡ್ಡು ಅವರಿಗೇನು ಅನ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ .ಆದರೆ ಯಾರೋ ಬಡವರಿಗೆ ಕೊಡಬೇಕು ಅಂದಾಗ ಅವರ" ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಬುದ್ದಿ "ಎಚ್ಚೆತ್ತು ಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತದೆ .ಹೇಗೆದೆ ಅಲ್ಲವ?
ನಮಗೋಸ್ಕರ ಸಾವಿರಾರು ರೂಪಾಯಿ ಖರ್ಚು ಮಾಡುವ ನಾವು ,ತೀರ ಹಸಿವು ಎಂದವರಿಗೆ ನಮಗೆ ಕೈಯಲ್ಲಾದ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರೆ ತಪ್ಪೇನು ಇಲ್ಲ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ನೀವೇನು ಹೇಳುತ್ತೀರಿ?

inspiration or motivation ....????

ಎಷ್ಟೋ ದಿನಗಳಾಯಿತು ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ....ಯಾಕೋ ಮನಸೆಲ್ಲ ಫುಲ್ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ...

ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಏನನ್ನಾದರು ಮಾಡಬೇಕಾದರೆ ಅದಕ್ಕೊಂದು" inspiration or motivation "ಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ .ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಲು ಒಂದು inspiration ನ್ನೇ ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದು. ಅದು ಯಾವ inspiration ಅನ್ನುವುದು ಇಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಸ್ತುತ...

ಯಾರಿಗೋ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಾಡನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಕವಿತೆ ಬರೆಯುವ ಹಾಗೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆಯಂತೆ ...

ಇನ್ಯಾರಿಗೋ ದುಡ್ಡು ಹೇಳೋದೇ ಒಂದು motivation ಅಂತೆ ...

ತಾನು ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಂಡು ಗೆಳೆಯನ ಹತ್ತಿರ ನೀ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕನ್ತಿದಿಯ ಕಣೆ ಎಂದು ಹೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅನ್ನೋದೇ ಒಂದು motivation ಅಂತೆ....

ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿ ಗೆ ಒಳ್ಳೆ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಸಿಕ್ಕರೆ ಅದೇ motivation ....

ಇಲ್ಲೋಬ್ಬರಿಗೆ ಮನೆ ಕಟ್ಟಬೇಕು ಅದಕ್ಕೆ ದುಡ್ಡು ಮಾಡಬೇಕು ಅನ್ನೋದೇ motivation ಅಂತೆ ...

ಇದ್ದರೂ ಇರಬಹುದು ...ಯಾರಿಗೆ ಯಾವ ವಿಷಯದಿಂದ motivate ಆಗುತ್ತದೆಯೋ ಅದರಿಂದ ಏನೇನು ಪರಿಣಾಮಗಳು ಆಗುತ್ತವೆಯೋ ಅನ್ನೋದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ "Issac Newton" ನೆ ಸಾಕ್ಷಿ ...ಒಂದು ವೇಳೆ ಆ ಸೇಬು ಹಣ್ಣು ಅವರ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬೀಳದಿದ್ದರೆ "Newton Laws" ಶೃಷ್ಟಿ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ ....

ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಆ ಸೇಬು ಹಣ್ಣು ಬಿದ್ದಿದ್ದು ಒಂದು ರೀತಿ motivate ಮಾಡಿರಬೇಕು ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ...(ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಅಷ್ಟೆ )

ಏನೇ ಇರಲಿ ಯಾವುದೇ ಒಂದು motivation ಇಲ್ಲದೆ ಇದ್ದರೆ ಯಾರಿಗೂ ಯಾವ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸು ಬರುವುದಿಲ್ಲ...

ಉದಾ: ನಾನು ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ಬಂದರೆ ನನಗದೇ ಬರೆಯಲು motivation.

ಯಾರೋ ಒಳ್ಳೆ ಫೋಟೋಗ್ರಾಫರ್ ನ ಒಳ್ಳೆ ಫೋಟೋಸ್ ನೋಡಿ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎನ್ನುವ ಒಂದೇ ಮಾತು ಹೇಳಿದರೆ ಆ ಜೀವಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಸಂತಸವಾಗಬಹುದು ಅಲ್ಲವ?

ಇದೆಲ್ಲ ಬಿಡಿ ಮಾಮೂಲಿ ವಿಷಯವಾಯಿತು...

ಇಲ್ಲೊಬ್ಬ ನಂ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೊಸ collegue ಬಂದಿದಾನೆ ...

ಇವ ದೊಡ್ಡ flirt...

ಮೂರ್ ಹೊತ್ತೂ ಹುಡುಗಿರ ಹಿಂದೆ ಸುತ್ತುವುದೆ ಕೆಲಸ ...ಭಾರಿ ಜೊಲ್ಲು...

ಅವನ ನೋಡಿದರೇನೇ ಅಸಹ್ಯ ಆಗುತ್ತದೆ...ಯಾವಾಗಲು ಹುಡುಗಿರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾನೆ.. ಅವನನ್ನ ಒಂದು ದಿನ ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ .ಏನು ನೀನು ಯಾವಾಗಲು ಹುಡುಗಿಯರ ಹತ್ತಿರ flirt ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಿಯಲ್ಲ ಯಾಕೆ ಎಂದು?

ಅದಕ್ಕೆ ಅವ ಏನು ಹೇಳಿದ ಗೊತ್ತ?

"ಸೀ ದಿವ್ಯ ಲೈಫ್ ನಲ್ಲಿ motivation ಅನ್ನೋದು ತುಂಬ important...ನನಗೆ ಹುಡುಗಿಯರೇ motivation" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಕಣ್ಣು ಹೊಡೆದು ಹೋದ. ನನಗೆ ಏನು ಹೇಳೋಕಾಗದೆ ಸುಮ್ನೆ ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟೆ .

ಇಲ್ಲಿ ಆ ಹುಡುಗನ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ದೂಷಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ ..

ಅವರ ಬದುಕು ಅವರ ಇಷ್ಟ ....ಸುಮ್ನೆ ಒಂದು weird example for motivation ಅಷ್ಟೆ...

ನೋಡಿ ಹೇಗೆಲ್ಲಾ motivate ಆಗುತ್ತಾರೆ ಜನ...

ಏನನಿಸಿತು ನಿಮಗೆಲ್ಲೇ ?ತಿಳಿಸುತ್ತೀರಲ್ಲ ???

ಇರುವುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು...

ಆಗೆಲ್ಲ ನಾನು ಕಾಲೇಜ್ ಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ದಿನಗಳು.ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಯರೆಲ್ಲ ಚೆನ್ನಾಗಿ ದುಡ್ಡು ಉಡಾಯಿಸಿ ಮಜಾ ಮಾಡುತಿದ್ದರು.ನನಗು ಅಪ್ಪ ಸಾಕಸ್ಟು ದುಡ್ಡು ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು ಆದರೆ ನನಗೇನೋ ಹಠ ; ಅಪ್ಪನ ದುಡ್ಡನ್ನು ಒಂದು ಪೈಸೆಯನ್ನು ಮಜಾ ಮಾಡಬಾರದು.ನಾನು ದುಡಿಯಬೇಕು ಆಮೇಲೆ ಮಜಾ ಎಲ್ಲ ಎಂದು.

ನಾನು ಡಿಗ್ರಿ ಯಲ್ಲಿ ಇರಬೇಕಾದ್ರೆ ಪ್ರೈಮರಿ ಶಾಲೆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ tution ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅದರಲ್ಲಿ ಬರುವ ದುಡ್ಡನ್ನೆಲ್ಲ ಬಡ ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿ ಟ್ರಸ್ಟ್ ಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ .ಹಾಗಾಗಿ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪ ಕೊಟ್ಟ ದುಡ್ಡು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ನನಗೂ ಹಾಗೆಲ್ಲ ಆಸೆ ಇರಲಿಲ್ಲ ,ಗೆಳೆಯರ ಜೊತೆ ತಿರುಗ ಬೇಕು,ಹೋಟೆಲ್ಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಇದೆಲ್ಲ.ಸೊ ನನ್ನ ದುಡ್ಡು ಹಾಗೆ ಉಳಿದುಬಿಡುತಿತ್ತು.

ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ನಾನು ನನ್ನ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷದ ಡಿಗ್ರಿ ಬರುವ ಸಮಯಕ್ಕೆ ,ಮುಂದೆ ಜಾಬ್ ಮಾಡಿದಾಗೆ ಏನೆಲ್ಲಾ ಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಲಿಸ್ಟ್ ಮಾಡತೊಡಗಿದೆ.

ಡ್ರೆಸ್,shoes,ಜೀನ್ಸ್,shirts,ಪೆರ್ಫುಮೆಸ್ ಹೀಗೆ ಎನೇನೊ.ಅದರಲ್ಲಿ "ಕ್ಯಾಮರ ಮೊಬೈಲ್ "ಕೂಡ ಇತ್ತು. ಸರಿ ಡಿಗ್ರಿ ಏನೋ ಮುಗೀತು ಒಳ್ಳೆ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲೇ ಆಯಾಸವಿಲ್ಲದೆ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಮೊದಲನೆ ಸಂಬಳ ಬಂದಾಗ ಏನೋ ಸಂತೋಷ .

ನಾನು ದುಡಿದ ಮೊದಲ ಸಂಬಳ ಏನು ಅದಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಆದರೂ ಅಷ್ಟೂ ದುಡ್ಡು ನಾನೇ ದುಡಿದದ್ದು ಎನ್ನುವ ಸಮಾಧಾನ,ಹೆಮ್ಮೆ.

ಆದರೆ ಆ ದುಡ್ಡು ಕ್ಯಾಮರ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಸಾಲಲಿಲ್ಲ.ಏಕೆಂದರೆ ಮೊದಲ ಸಂಬಳದಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ,ಅಮ್ಮನಿಗೆ,ತಂಗಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಗಿಫ್ತ್ಸ್ ತಗೊಂಡೆ.ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲ ಪಾರ್ಟಿ ಕೊಡುವ ವರೆಗೆ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ.ಸೊ ಮೊದಲ ಸಂಬಳ ಹೀಗೆ ಖಾಲಿ ಆಗಿ ಹೋಯಿತು.

ನನಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ .ಎಂದೂ ದುಡ್ಡನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡದವಳು ಈಗ ಹೇಗೆ ಇಷ್ಟು ಖರ್ಚು ಮಾಡತೊದಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು?ಆದರು ಅದೇನೋ ನಾನು ದುಡಿದಿದ್ದು ಎನ್ನುವ ಹೆಮ್ಮೆ.ಸರಿ ಅಂತು ಇಂತೂ ದುಡ್ಡು ಉಳಿಸಿ ಒಂದು ಕ್ಯಾಮರ ಮೊಬೈಲ್ ತೆಗೆದು ಕೊಂಡೆ. ತುಂಬಾ ಫೋಟೋಸ್ ಗಳನ್ನೂ ತೆಗೆದೆ. ಈಗ ಕ್ಯಾಮರ ಮೊಬೈಲ್ ಗೆ ಇದ್ದ ಹುಚ್ಚು ದಿನೇ ದಿನೇ ಕಡಿಮೆ ಆಗುತ್ತಿದೆ.

ಮನಸ್ಸು ಒಂದು "digicam" ಗೆ ಸ್ಕೆಚ್ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ.

ಸುಮಾರಗಿರುವ ಮೊಬೈಲ್ ಇದ್ದಾಗ ಕ್ಯಾಮರ ಮೊಬೈಲ್ ಬೇಕು ಅನಿಸಿತು,ಕ್ಯಾಮರ ಮೊಬೈಲ್ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ digicam ಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ .

ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನಗು ಬಂತು.ಮನುಷ್ಯ ಜೀವನವೇ ಹೀಗೆ ಅಲ್ಲವ.ಯಾವುದು ಇದೆಯೋ ಅದು ಬೇಡ,ಯಾವುದು ಇಲ್ಲವೊ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಸಕ್ತಿ.

"ಇರುವುದೆಲ್ಲವ ಬಿಟ್ಟು ಇರದುದರೆಡೆಗೆ ತುಡಿವುದೇ ಜೀವನ ಎಂದರೆ ಇದೇ ಇರಬೇಕು -ಯಾಕೋ ನೆನಪಾಯ್ತು.

ನಿನ್ನ ಬಿಂಬದಲ್ಲೇ...

ಏನೂ ಇಲ್ಲದಿರುವನ ನೋಡಿ ಜಗ ನಗುತ್ತದೆ,

ಇರುವವನ ನೋಡಿ ಜಗ ಉರಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ,

ನನ್ನ ಬಳಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಸಾಗರವೇ ಇದೆ ಗೆಳೆಯ,

ಅದನ್ನ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಜಗ ಅಳುತ್ತದೆ.

ನನ್ನ ಒಂಟಿತನದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ,

ಹೃದಯವೇ ಮುಳುಗಿದೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ,

ನನ್ನ ಹುಡುಕ ಬೇಡ ಗೆಳೆಯ ಜಗದ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ,

ನಿನ್ನ ಬಿಂಬದಲ್ಲೇ ನಾನಿದ್ದೇನೆ.

ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಖುಷಿಯೂ ಇದೆ,ದುಃ ಖವೂ ಇದೆ,

ನಗುತ್ತಾ ಸಾಗುವುದನ್ನು ಕಲಿತಿದ್ದೇನೆ ಪ್ರತಿ ಸಾರಿಯೂ,

ಬಹಳಷ್ಟು ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ,ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ,

ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯವೇ ಇಲ್ಲ,

ಏಕೆಂದರೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಎಂದು ನನ್ನದೇ ಹಕ್ಕು

ಕಣ್ಣೀರು....

ಕಣ್ಣೀರುಗಳಿಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ತಿಳಿ ಹೇಳಿದೆ,
ಕಾಡಬೇಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಒಂಟಿತನದಲ್ಲಿ ಎಂದು,
ಅದಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣೀರು ಹೇಳಿತು,
ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಕಾಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ,
ಆದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ
"ಒಂಟಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ನೀನೇ ಅದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದೆ ಎಂದು"

ಬಾಲ್ಯ ...

ಹಾಳೆಯ ದೋಣಿ ಇತ್ತು

ಮಳೆನೀರಿನ ಕಡಲಿತ್ತು
ಮನಸು ಪರಿಶುದ್ದವಿತ್ತು,

ಹೃದಯ ಹಗುರವಿತ್ತು.

ಅಮ್ಮನ ಕೈತುತ್ತು,

ಅಪ್ಪನ ಎದೆಗೊರಗಿ ನಿದ್ದೆ,

ತಂಗಿಯ ಜೊತೆಯ ಕಿತ್ತಾಟ

ಸುಮಧುರವಾಗಿತ್ತು.

ಮನೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಚಂದಿರನಿದ್ದ

ತಾರೆ ಗಳ ತೊಟ್ಟಿಲಿತ್ತು

ಚಿಕ್ಕ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಹಠ ಮಾಡುತ್ತಾ ,

ನಲಿಯುವ ದಿನ

ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು.

ಒಂಟಿತನದ ಅನುಭೂತಿ ಇಲ್ಲದೇ,

ನಾಳೆ ಎಂಬ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲದೇ,

ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಇಲ್ಲದ ಜೀವನ ,

ಸುಖವಾಗಿತ್ತು.

ನೀನ್ ಇಲ್ಲದ ದಿನ.....

ನೀನ್ ಇಲ್ಲದ ದಿನ,

ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿಲ್ಲದ ಕಾರ್ಮೋಡದಂತೆ ,

ಮೇಘ ಗಳಿಲ್ಲದ ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ ,

ಎರಡೂ ಬದಿ ಇಂದ ಉರಿಯುವ ಮೇಣದಂತೆ

ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮಳೆ ಕಾಣದ ಮರಳುಗಾಡಿನಂತೆ ,

ಶಿಕ್ಷಕರಿಲ್ಲದ ಶಾಲೆಯಂತೆ,

ರಾಗವಿಲ್ಲದ ಹಾಡಿನಂತೆ,

ಪೂಜಾರಿ ಇಲ್ಲದ ಗುಡಿಯಂತೆ,

ಅಕ್ಷರಗಳಿಲ್ಲದ ಪುಸ್ತಕದಂತೆ.

ಕೆಂಪು ಗುಲಾಬಿಯೂ ಬಿಳಿಯಾಗಿ ಕಂಡಿದೆ,.

ಸಾರವಿಲ್ಲದ ಊಟದಂತೆ,

ಬೆಳದಿಂಗಳಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಯಂತೆ,

ಸಿಹಿ ಇಲ್ಲದ ಜೇನಿನಂತೆ ,

ಹಾರಲು ಬಾರದ ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ,

ಅಳುತ್ತಿರುವ ಕಂದಮ್ಮನಂತೆ,

ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲದ ಚಿತ್ರದಂತೆ,

ದಾರವಿಲ್ಲದ ಗಾಳಿಪಟದಂತೆ ,

ನೀರಿನಿಂದ ಹೊರ ಬಿದ್ದ ಮೀನಿನಂತೆ,

ನೀನ್ ಇಲ್ಲದ ದಿನ ದಿನವೇ ಅಲ್ಲ ಗೆಳೆಯ,

ನೀನು ಯಾವಾಗಲು ನನ್ನ ಜೊತೆಯೇ

ಇರಬೇಕೆಂದು ನನ್ನ ಇಷ್ಟ,

ನನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೋಗಬೇಡ ,

“ಏಕೆಂದರೆ ನೀನಿಲ್ಲದ ದಿನ ,

ದಿನವೇ ಅಲ್ಲ…ಅದು ಬರೀ ಅರ್ಥಹೀನ.

ಆಗಸವನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತದೆ.....

ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರುವ ಹದ್ದಿನ ರೆಕ್ಕೆಯಲ್ಲಿ,
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನಿನಗಾಗಿ ಹಾರುತ್ತದೆ.
ಎತ್ತರಕ್ಕೆ,ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಿ,
ಆಗಸವನ್ನು ಚುಂಬಿಸುತ್ತದೆ.

ಆ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಿ ನಾನು,
ಒಂದು ನಕ್ಷತ್ರವನ್ನು ಕಿತ್ತು ತಂದೆ.
ನಿನ್ನ ಮನದ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಅದನ್ನ
ಪ್ರೀತಿ ಇಂದ ಬಚ್ಹಿ ಇಡಲು.

ಅದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಇರಬೇಕು,
ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಹಾಗೆ.
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ರೆಕ್ಕೆಯ ಮೇಲೆ,
ಹಾರುತ್ತ ,ಹೊಳೆಯುತ್ತಾ,ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿರಬೇಕು.


ಅದೆಷ್ಟೋ ವಿಷಯ ನನ್ನ ಹೃದಯ
ನಿನಗೆ ಹೇಳಬಯಸುತ್ತದೆ.
ನಾನು ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ,
ಆಗಸದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೇನೆ.

ಮನ ನೋಯಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಕ್ಷಮೆ ಇರಲಿ.....

ಪ್ರೀತಿ ಕೋರಿದ ಪ್ರೀತಿಯ ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ,

ಆಗೆಲ್ಲ ನೀನು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಕೋರಿದಾಗ ನನಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇವನಿಗೆ ಏನು ಹುಚ್ಚುನಾನು ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಎಂದರೂ ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆ ಬರುತ್ತಾನೆ. ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರೂ ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆಸುಳಿಯುತ್ತಾನೆ. ಇವನಿಗೇನು ಮಾಡಲು ಬೇರೆ ಕೆಲಸ ಇಲ್ವಾ?
ನೀನು ಪ್ರತಿ ಸಾರಿಯೂ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ "ನಾನು ನಿನ್ನ ತುಂಬ ಇಷ್ಟ ಪಡ್ತೀನಿ ಕಣೆ .ಇ ರಿಯಲಿ ಲವ್ ಯುಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ i used to feel very funny". ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಗೆಳತಿಯರ ಹತ್ತಿರವೆಲ್ಲ ಹೇಳಿನಕ್ಕು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ .ಆದರೆ ನನಗೆ ಯಾವತ್ತೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು,ನೀನು ನನ್ನ ಅಷ್ಟೊಂದುಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಿಯ ಎನ್ನುವ ಭಾವನೆಯೇ ಬರಲಿಲ್ಲ . ಆಗೆಲ್ಲ ನನಗೆ ಯಾರನ್ನೋ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು ,ಅಥವಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ನೋವು ಇರುತ್ತೆ ಎನ್ನುವುದು ತಿಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ .
ಆ ದಿನ ನೀನು ಅದೆಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಇಂದ ನನಗೆಂದು ಒಂದು ' teddy bear' ಇರುವ ಕೀ ಚೈನ್ ತಂದೆ.ಆದರೆ ನಾನು ಅದನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳದಿದ್ದಾಗ ನಿನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗಾದ ನೋವು ಎಷ್ಟಿರಬಹುದು ಎಂದು ನಾ ಊಹಿಸಬಲ್ಲೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಈಗ ನನಗೂ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿರುವನೋವು ಎಷ್ಟು ಎಂಬುದರ ಅರಿವಾಗಿದೆ .ಬಹುಷಃ ನಿನ್ನ ಮನಸನ್ನು ಅಷ್ಟು ನೋಯಿಸಿದ ಕಾರಣವೇ ಏನೋ ಇಂದು ನನಗೂ ಅದೇರೀತಿ ನೋವಾಗುತ್ತಿದೆ .ಅದೇ ಹೇಳುತ್ತಾರಲ್ಲ ಏನೇ ಇದ್ದರು ನಮಗೆ ಆದರೇನೆ ಅದರ ನೋವು ತಿಳಿಯುವುದು ಎಂದು ಹಾಗೆ ಆಗಿಹೋಯಿತು ಗೆಳೆಯ . ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ದೂರ ಹೊರಟು ಹೋಯಿತು .
ಈಗ ನಿನಗೆ ಆದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ನೋವು ನನಗಾಗಿದೆ .ಕಾರಣ - ನಿನ್ನದಾದರೆ ಬರೀ " one- way" .ನಾನೆಂದೂ ನಿನಗೆ ಹ್ಞೂ ಹೇಳಿಆಮೇಲೆ ಕೈ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ .ಆದರೆ ನನಗೆ ಹಾಗಾಗಲಿಲ್ಲ .ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮೊದಲನೇ ಭಾರಿ ಯಾರನ್ನು ಇಷ್ಟ ಪಡದಷ್ಟು ಒಬ್ಬನ್ನ ಇಷ್ಟ ಪಟ್ಟೆ.ಆದರೆ ಈಗ ಅವ ನನ್ನ ಬಳಿ ಇಲ್ಲ .ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಅವನ ನೆನಪುಗಳು ಮಾತ್ರ .ಹಾಗಾಗಿ ನಿನಗಿಂತ ನನಗೇ ಜಾಸ್ತಿ ನೋವಾಗಿದೆಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ನೀನು ತಕರಾರಿಲ್ಲದೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೀಯ ಎಂದು ಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ .
ಇದೆಲ್ಲ ಕಳೆದು ಸುಮಾರು 6 - 7 ವರ್ಷಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ನೀನು ಎಂದೋ ನನ್ನನ್ನು ಮರೆತು ಹಾಯಾಗಿರುತ್ತೀಯಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ .ಆದರೆ ಮೊನ್ನೆ ನನ್ನ ಒಬ್ಬ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತೆ ಇಂದ ತಿಳಿಯಿತು, ನೀನು ಇನ್ನೂ ನನ್ನನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೀಯ ಎಂದುನನಗೆ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಒನ್ ತರಹದ ನೋವಾಯಿತು .ಏಕೆಂದರೆ ನಾನು .ಎಂದೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಲಾರೆ .ಬೇಡ ಗೆಳೆಯ ನನ್ನಪ್ರೀತಿಸಬೇಡ .ನೀನು ನನಗೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಳ್ಳೆ ಗೆಳೆಯ ಅಷ್ಟೆ .ನನಗೆ ನೀನು ಇಷ್ಟ . ಆದರೆ ಬರೀ ಒಳ್ಳೆ ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿ ಮಾತ್ರ . ನಿನ್ನಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ ಅದು ನನಗೂ ಗೊತ್ತು .ಆದರೆ ನಾ ಏನೂ ಮಾಡಲಾರೆ .
ನಿನ್ನ ಎಂದೂ ಪ್ರೀತಿಸಲಾರೆ . ನನ್ನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸಿ ಬಿಡು ಗೆಳೆಯ .ನೀನು ಎಲ್ಲೇ ಇರು ನನ್ನ 'best wishes' ಯಾವಾಗಲೂ ನಿನಗೆ ಇದ್ದೆಇರುತ್ತದೆ .ಆದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಮಾತ್ರ ಮಾಡಲಾರೆ .
ಮನ ನೋಯಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ
ಕ್ಷಮೆ ಇರಲಿ.

ಇಂತಿ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ,
ನಿನ್ನ ಗೆಳತಿ .

ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಬೆಳಕು ...

ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಬೆಳಕು ಬೇಕು ,

ನನ್ನೊಳಗಿನ ಕತ್ತಲೆಯನ್ನು ಓಡಿಸುವುದಕ್ಕೆ ,

ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಕತ್ತಲೆ ಬೇಕು

ಅವನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮರೆಯುವುದಕ್ಕೆ.

ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಸಂತೋಷ ಬೇಕು,

ನನ್ನೊಳಗಿನ ದುಃಖವನ್ನು ಮರೆಯುವುದಕ್ಕೆ.

ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಸಮಯ ಬೇಕು,

ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಾನು ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದಕ್ಕೆ.
ನನಗೊಂದಿಷ್ಟು ಶಕ್ತಿ ಬೇಕು

ನಾನು ನಾನಾಗಿ ಬದುಕುವುದಕ್ಕೆ.

ನಿನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯದಿಂದ …..

ನನ್ನ ಮುಖದ ನಗೆ ನೀನಾಗಿದ್ದರೆ ,

ಸದಾ ನಗುತ್ತಿರುತ್ತಿದ್ದೆ ನಿನ್ನ ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಸಂತಸದಿಂದ .

ನಿನ್ನ ಮುಖದ ನಗೆ ನಾನಾಗಿದ್ದರೆ ,

ಒಮ್ಮೆಯೂ ನಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯದಿಂದ.

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಕಣ್ಣಿರಾಗಿದ್ದರೆ ,

ನಿನ್ನ ಕೆನ್ನೆ ಇಂದ ನಿನ್ನ ತುಟಿಗೆ ಹರಿದು ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ….

ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ನೀನು ಕಣ್ಣಿರಾಗಿದ್ದರೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಅಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ,

ನಿನ್ನ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯದಿಂದ …..

ಬದುಕನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕೊಡಬಾರದೇ ??.....

ಕಾಲ ಮುಂದುವರೆದಿದೆ ...ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅವರವರ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಯ ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಎಲ್ಲಾ ಹಕ್ಕೂ ಇದೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದನ್ನು ನಾನು ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಕೇಳಿದ್ದೇನೆ .ಅದು ಒಂದು ಲೆಕ್ಕ ದಲ್ಲಿ ಸರಿ ಕೂಡ .

ಏಕೆಂದರೆ ಮುಂದೆ ಅನುಸರಿಸಿಕೊಂಡು ಬಾಳ ಬೇಕಾದವರು ನಾವೇ .ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲದಿರುವ ಸಂಗಾತಿಯೊಂದಿಗೆ ಜೀವನ ಮಾಡುವುದು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸವೇ ಸರಿ.

ಆದರೆ ಕಾಲ ಇಷ್ಟು ಮುಂದುವರೆದರೂ ಕೆಲವರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಗೊಡ್ಡು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳು ಇರುವುದು ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ .

ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯೇ ಸಾಕ್ಷಿ.

ಮಗಳು ಮದುವೆಯ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ.ಸರಿ ಯಾವುದೋ ಬ್ರೋಕರ್ ಹತ್ತಿರ ಹೇಳಿ ಯಾವುದೋ ಸಂಭಂಧ ತರಿಸಿಯೇ ಬಿಟ್ಟರು.

ನನ್ನ ಗೆಳತಿಗೆ ಹುಡುಗನ ಫೋಟೋ ತೋರಿಸಿದರಂತೆ . ಫೋಟೋ ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ನನಗಿಷ್ಟ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟಳು .ಆದರೆ ಮನೆಯವರು ಕೇಳಬೇಕಲ್ಲ ??ಯಾಕೆ ಬೇಡ?ಏನಾಗಿದೆ ಅವನಿಗೆ ?ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಸ್ತಿ ಇದೆ,ಕಾರ್ ಇದೆ....

ನಿನ್ನ ರಾಣಿ ಹಾಗೆ ಇರಿಸುತ್ತಾನೆ ...ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ನಿನಗೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದರು .ಅಪ್ಪನಿಗೆ ,ಅಮ್ಮನಿಗೆ ,ತಮ್ಮನಿಗೆ,ಮನೆಯ ಕೆಲಸದವಳಿಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗು ಇಷ್ಟ ಆಗಿದ್ದಾನೆ .ನಿನ್ನದೇನು ? ಹೀಗಂದರೆ ಏನು ಮಾತಿನ ಅರ್ಥ ?ಅವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಇಷ್ಟ ಆದರೆ ಇವಳಿಗೂ ಇಷ್ಟ ಆಗಬೇಕೆ?

ಆದರೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿಗೆ ಸುತರಾಂ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ.ಹಾಗೆಂದು ಅವಳು ಯಾರನ್ನೋ ಇಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದೇನು ಅಲ್ಲ.ಅವಳಿಗೆ ಆ ವರ ಇಷ್ಟ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ ವಂತೆ .ಅದು ಸಹಜ ತಾನೆ? ನೋಡಿದ ಕೂಡಲೇ ಎಲ್ಲರೂ ಇಷ್ಟ ವಾಗಲೇ ಬೇಕೆಂದೇನು 'ರೂಲ್ಸ್' ಇಲ್ಲವಲ್ಲ .

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ತುಂಬ ಒಳ್ಳೆಯವಳು .ಆಕೆ ಇದುವರೆಗೂ ಯಾರಿಗೂ ನೋವು ಮಾಡಿದ ಹುಡುಗಿಯಲ್ಲ .

"ಏನು ಮಾಡ್ಲಿ ಕಣೆ ಆ ಹುಡುಗನಿಗೆ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೂದಲೇ ಇಲ್ಲ ನಾನು ಹೇಗೆ ಅವನನ್ನ ಇಷ್ಟಪಡಲಿ ಎಂದು ?ಮದುವೆ ಆಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರ ನಾನು ಅವನು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆ ಅಪ್ಪ ಮಗಳ ಹಾಗೆ ಕಾಣುತ್ತದೆ "

ಅವಳ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಅಯ್ಯೋ ಎನಿಸಿತು.

ನನ್ನದು ಒಂದು ಮಾತು- ಈಗ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲವು ಹೊಂದಿ ಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತದೆ . ಅದೇ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದರೆ ಅವನಿಗೆ ಕೂದಲು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಒಪ್ಪಿ ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು.ಅವ ಕುರುಡನೋ ,ಕುಂಟನೋ ಹೇಗಿದ್ದರು ಇಷ್ಟವಾಗಿರುತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದು ಹಾಗೇನೂ ಅಲ್ಲವಲ್ಲ .ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ತರಹದ ಹುಡುಗನನ್ನು ಆರಿಸಿ ಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವಿದೆ .ಇದು arrange-marriage ಆದ ಕಾರಣ ..

ಹಾಂ... ಇಲ್ಲಿ ನಾನು ಅಂದ -ಚೆಂದದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ .

ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೆ ಹುಡುಗಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಲವಲವಿಕೆ ಇಂದ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು .ಆದರೆ ಕಳೆದ ೧೫ ದಿನಗಳಿಂದ ಅವಳನ್ನು ನೋಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ .ಖಂಡಿತ ಅವನನ್ನು ಮಾಡುವೆ ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಇವಳೊಂದು ಕಡೆ..ಮದುವೆ ಗೆ ಒಪ್ಪು ಎಂದು ಪ್ರಾಣ ತಿನ್ನುವ ಪಾಲಕರು ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ..ನಾನು ಸಾಯುವುದು ಒಂದೇ ಇದಕ್ಕೆ ಪರಿಹಾರ ಎನ್ನುತ್ತಾಳೆ ಗೆಳತಿ .

ಎಷ್ಟೇ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದರೂ ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ .ಒಂದು ವೇಳೆ ಅವಳು ಹಾಗೇನಾದ್ರೂ ಅನಾಹುತ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ನನಗೆ ಯಾರು ಅಂಥ ಸ್ನೇಹಿತೆಯನ್ನು ವಾಪಸ್ಸು ತಂದು ಕೊಡುತ್ತಾರೆ .ಚಿನ್ನದಂಥ ಮಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ದುಃಖ ಅವಳ ಪಾಲಕರನ್ನು ಕಾಡದೇ ಇರುತ್ತದೆಯೇ?

ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ??ಒಮ್ಮೆ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಬಾರದೆ ??ಜೀವನ ಪೂರ್ತಿ ಬದುಕನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡು ಬಾಳ ಬೇಕಾದವನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಕೊಡಬಾರದೇ ??ಅವಳ ಬದುಕನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಅವಳಿಗೆ ಕೊಡಬಾರದೇ??

ಆ ವೃದ್ಧೆಯ ಮುಖ ....

ಆ ದಿನ ನಾನು ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ .
ನಿಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ಈ ಬೆಂಗಳೂರು ಮಹಾನಗರಿಯಲ್ಲಿನ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ತೊಂದರೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇದೆ .
ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಟ್ರಾಫಿಕ್ .ಅರ್ಧ ಘಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ತಲುಪಬಹುದಾದ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನ ಒಂದು ಗಂಟೆಯಾದರೂ ತಲುಪಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ . ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಧೂಳು ,ಪ್ರಧುಷಣೆ .ಮಳೆಗಾಳದಲ್ಲಂತೂ ಬಿಡಿ ಮಾತಾಡುವ ಹಾಗೆ ಇಲ್ಲ .

ಹಾಂ !! ನಾನು ಈ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಬಗ್ಗೆ ಏಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೀನಿ ಎಂದರೆ ಮೊನ್ನ ಆದ ಒಂದು ಘಟನೆ ಇನ್ನೂ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಇದೆ .ಘಟನೆ ಅನ್ನುವುದಕ್ಕಿಂತ ಸನ್ನಿವೇಶ ಎಂದರೆ ಇನ್ನೂ ಸೂಕ್ತವಾಗಿರುತ್ತದೆ .ಬಸ್ ಹಾಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ದಾರಿಯ ಮದ್ಯದಲ್ಲ್ಲಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಜಾಮ್ ಎಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು .ಸುಮ್ನೆ ಹಾಗೆ ಕಿಟಕಿಯಾಚೆ ನೋಡಿದಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡಳು ಒಂದು ಮುದುಕಿ .ಸುಮಾರು ಒಂದು 80-81 ರ ಆಸುಪಾಸಿರ ಬೇಕು ಅಕೆಗೆ .ಯಾವುದೊ ಹಳೆಯ ಸೀರೆ ಉಟ್ಟು ಕೊಂಡಿದ್ದರು ,ಕೈಯಲ್ಲಿ ಊರುಗೋಲು ಇಟ್ಟು ಕೊಂಡಿದ್ದರು . ರಸ್ತೆ ದಾಟಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು .ಎತ್ತ ಹೋಗಬೇಕು ಎಂದು ತೋಚದೆ ಆ ವೃದ್ಧೆ ಪೇ ಚಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾರಾದರೂ ಬಂದು ತನಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಬಾರದೇ ಎನ್ನುವಂತಿತ್ತು ಆ ವೃದ್ಧೆಯ ಮುಖ .ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ನೋಟ ಅದು .ಎಲ್ಲ ವಾಹನ ಚಾಲಕರಿಗೂ ರಸ್ತೆ ದಾಟುವ ಆತುರ .ಯಾರೊಬ್ಬರು ಆ ವೃದ್ಧೆ ಗೆ ಹೋಗಲು ಅನುವು ಮಾಡಿ ಕೊಡುತ್ತಿಲ್ಲ . ಆಕೆ ನಿಂತಲ್ಲೇ ನಿಂತು ಬಿಟ್ಟರು .ನನಗೋ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಅವರನ್ನು ರಸ್ತೆ ದಾಟಿಸೋಣ ಎನಿಸಿತು .ಆದರೆ ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗುವ ಅವಸರದಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾರಣ ಬಸ್ನಿಂದ ಇಳಿಯಲೇ ಇಲ್ಲ .ನೋಡನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಟ್ರಾಫಿಕ್ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಆಯಿತು .ನನ್ನ ಬಸ್ ಏನೋ ಮುಂದೆ ಚಲಿಸಿತು .ಆದರೆ ಆ ವೃದ್ಧೆಯ ಮುಖ ಏಕೋ ಪದೇ ಪದೇ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಹಾದು ಹೋಯಿತು …..

ನಿನ್ನ ಬಿಂಬವೇ ....

ಅದೇನೋ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಯಿತು ಕಣೋ,

ವಾತವರಣವೂ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬದಲಾಗಿದೆ,

ಮಳೆರಾಯನ ಆರ್ಭಟ ಶುರುವಾಗಿದೆ ,

ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಮಳೆ ಹನಿಗಳ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದೆ ,

ಪ್ರತಿ ಹನಿಯಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ಬಿಂಬವೇ ಕಾಣಿಸಿದೆ .

ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದವನಿಗೆ.....

ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದವನಿಗೆ,
ಪ್ರೀತಿಯ ಹಸಿವು,
ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ಹಸಿವು,
ಸೌಂದರ್ಯದ ಹಸಿವು,
ಕೀರ್ತಿಯ ಹಸಿವು,
ಆಧುನಿಕತೆಯ ಹಸಿವು,
ಸ್ನೇಹದ ಹಸಿವು,
ಕಾಮದ ಹಸಿವು,
ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವಿನ ಹಸಿವು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆಲ್ಲದರ ಹಸಿವು..!!!

ಆದರೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದವನಿಗೆ,
ಬಾರದು ಇನ್ಯಾವ ಹಸಿವು,
ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವು ಬಿಟ್ಟರೆ...!!!

ಆಯ್ಲು ಆಯ್ಲು ಮೊಬೈಲು ....!!!

ಅದೊಂದು ಸುಂದರವಾದ ಉಧ್ಯಾನವನ
ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗುವ ಸಮಯ..
ತಿಳಿಯಾದ ವಾತಾವರಣ…
ಒಳ ಹೊಕ್ಕರು ಒಂದು ಜೋಡಿ,
ಕೈ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ....
ಅವಳು ಸುಂದರಿ ಎಲ್ಲರ ಕಣ್ಣು ಕೋರೈಸುವ ಚಲುವೆ,
ಅವನು ಸುಂದರಾಂಗ,
ಒಮ್ಮೆ ನೋಡಿದರೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೋಡಬೇಕು ಎನಿಸುವ ಮೈಕಟ್ಟು…
ಇಬ್ಬರೂ ಅದೇನೋ ಜೋರಾಗಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದರು
ಅದೇನು ನಗೆ, ಅದೇನು ಮಾತು..
ಅವರ ನೋಟ ದಿಗಂತದೆಡೆಗೆ…
ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇದ್ದರು ಬಹಳ ಅಂತರವಿತ್ತು …
ಕಾರಣ ಮಾತುಗಳು, ಅವನಿಗೆ ಅವನ ಮೊ ಬೈಲಿನಲ್ಲಿ …!!!!
ಅವಳಿಗೆ ಅವಳ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ …!!!!

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನದಿಂದ ಇದುವರೆಗೂ ನನಗೆ ಯಾವುದೇ ಬೇಸರ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ,

ಸ್ನೇಹಿತರ ಕೊರತೆ ನೀಗಿಸಿದಿರಿ,

ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಸಿ ನಡೆಯುವುದನ್ನ ಕಲಿಸಿದಿರಿ,

ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲ ಅಕ್ಕರೆ,ಪ್ರೀತಿ,ಮಮತೆ ನೀಡಿದಿರಿ,

ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಒಂದು ಕೊಂಕಿಲ್ಲ, ಹುಳುಕಿಲ್ಲ ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ಅತ್ತಾಗ ಮೊದಲು ಕಣ್ಣೀರು ಒರೆಸಿದ್ದು ನೀವು,

ಒಂಟಿ ಆಗಿದ್ದಾಗ ಜೊತೆ ನೀಡಿದ್ದು ನೀವು,

ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತು ನಾ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ ನನ್ನ ಭಾವನೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರಿ,

ಬಿದ್ದಾಗ ಮೊದಲು ಬಂದು ಎತ್ತಿದಿರಿ,

ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದಾಗ ಮೊದಲು ತಿದ್ದಿದಿರಿ….

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ನೀವು ಒಂದು ಹೊಡೆತ ನಂಗೆ ಹೊಡೆದಾಗ ನೋವ್ವು ನನಗಾಗುತಿತ್ತು

ಆದರೆ ವೇದನೆ ಪಡುತ್ತಿದ್ದಿದ್ದು ನೀವು

ನನ್ನ ಶಾಲೆಯ ಫೀಸ್ ಗೆ ಅಮ್ಮ ರೇಶಿಮೆ ಸೀರೆ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನು ಮರೆಯಲು ಆಗುತ್ತೆಯಾ….

ಅಪ್ಪ ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಸ್ಟಕ್ಕೆ ಸಾಟಿ ಬೇರೆ ಇದೆಯಾ…

ನಮಗಾಗಿ ನಿಮ್ಮ ಎಲ್ಲ ಆಸೆಯನ್ನು ಬಲಿ ಕೊಟ್ಟು ಮಾಡಿದ ,

ಕೊಟ್ಟ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಸಾಟಿ ಇದೆಯಾ….

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು ????

ಸಾವಿರ ಅಲ್ಲ ಹತ್ತು ಸಾವಿರ ಜನ್ಮ ಎತ್ತಿದರೂ ನಿಮ್ಮ ಋಣ ತೀರಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ..

ಇಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಯಾರು ಮಾಡಿಯಾರು?

ನೀವೇ ನನಗೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಾಳು ದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿ,ಎಲ್ಲವೂ…

ನಿಮ್ಮಂಥ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಪಡೆದ ನಾನು ಧನ್ಯ ಇಂದು..

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ಪದಗಳಿಗೆ ನಿಲುಕುವುದಿಲ್ಲ,

ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಸಿಲುಕುವುದಿಲ್ಲ,

ಎಸ್ಟು ಬಣ್ಣಿಸಿದರು ಸಾಲದು ನಿಮ್ಮ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನ,

ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ದೇವತೆಗಳು ನೀವು!!!!

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ಅದು ಹೇಗೆ ತೀರಿಸಲಿ ನಿಮ್ಮ ಋಣವನ್ನು????

ಅಪ್ಪನ ನೆನಪಾದಾಗ .....

"The greatest gift I ever had.
Came from God; I call him Dad!"

ಮೊನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಸುಮಾರು ೬ ಘಂಟೆ ಇರಬಹುದು ...ನಾನು ನನ್ನ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಇನ್ಫೋಸಿಸ್ ಬಸ್ನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ.ಆ ದಿನ ವಾತವರಣವೂ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ....ಹಾಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಮೋಡ ,ಸೂರ್ಯ ಮುಳುಗುವ ಕ್ಷಣ ,ಹಕ್ಕಿ ಗಳು ಗೂಡು ಸೇರಲು ಅಣಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದವು ....ಬಸ್ ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಲು ಮನಸ್ಸು ಉಲ್ಲಸಿತವೆ ಆಗಿತ್ತು ....
ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯಲ್ಲರೂ ಕುಳಿತಿದ್ದರು ...ಎಲ್ಲರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಲೋಖದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗಿ ಹೋಗಿದ್ದರು. ನನಗೂ ಯಾಕೋ ಯಾರೊಡನೆಯೂ ಮಾತಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಬಾರಲಿಲ್ಲ...
ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಹರಿದು ಬಿಟ್ಟಾಗ ಬರುವುದೆಲ್ಲ ಬರಿ ನೆನೆಪುಗಳು ಕಾಡುತ್ತವೆ ನನ್ನನ್ನು ,ಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೇನು ಅಲ್ಲ ......ಹಾಗೆ ಬಸ್ಸು ಚಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು ....ಯಲ್ಲರೂ ಇಳಿಯುವ ಸಮಯ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು ......
ಆಗ ನಾನೊಂದು ದೃಶ್ಯ ಕಂಡೆ ....ಒಂದು ತಾಯಿ ಹಾಗು ಅವಳ ಮಗಳು ನಮ್ಮ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಬರುವ ತನ್ನ ಅಪ್ಪನಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು ...ಬಸ್ಸಿಂದ ಇಳಿದ ಈ ಯುವಕ ,ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಗಳು, ಅಪ್ಪ ನನ್ನಎತ್ತುಕೋ ಎಂದು ಸನ್ನೆ ಮಾಡಿದರೂ ಎತ್ತುಕೊಳ್ಳಲ್ಲಿಲ್ಲ....ಸುಮ್ಮನೆ ಕೀಟಲೆಗೆ ಇರಬೇಕು... ಪಾಪ ಆ ಕೂಸಿಗೇನು ತಿಳಿದೀತು ?ಅದು ಅಳಲಾರಂಭಿಸಿತು ....ಅವಳ ಅಪ್ಪ ಎತ್ತುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು ......
ಈ ಘಟನೆ ನೋಡಿ ನನಗೆ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯ ನೆನಪಾಯಿತು ......
ಈ ಜೀವನ ಒಂದು ನಿರಂತರ ಪಯಣ.......
ಹೀಗೆ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಘಟನೆಯೂ ತಮ್ಮದೇ ಆದಂತಹ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ನೆನಪಿನ ಕುರುಹನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತವೆ ..
ಒಂದೊಂದು ಸಿಹಿ ಮತ್ತಿನ್ನು ಕೆಲವು ಕಹಿ ......ಕಹಿ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ನೆನೆಸಿ ಕೊಂಡಾಗ ಮನ ಹಿಂಡಿಹಿಪ್ಪೆ ಮಾಡಿ ಹಾಕುತ್ತವೆ .
ಹಾಗೆ ಸಿಹಿ ಘಟನೆಗಳು ಮುಖದ ಮೇಲೆ ಹಾಗೆ ಒಂದು ಮಂದಹಾಸ ತಂದು ಹೋಗುತ್ತವೆ ....
ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ನೆನೆಪಿದೆ ....ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ನಾನು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮಲಗಿದ್ದಾಗ ಎತ್ತುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಇಂದ ಹಲ್ಲು ತಿಕ್ಕಿಸುತ್ತಿದ್ದರು .ತಾವೇ ನನಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ........ ಪೌಡರ್ ಹಚ್ಚಿ ಹಣೆಗೆ ಒಂದು ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟು ...ಆಹಾ ಅದೆಂಥ ಸುಖ ಅದು . ಹಾಗೆ ಅಮ್ಮ ನನಗೆ ಹೇಗೆ ತಲೆ ಬಾಚಿದರು ಸರಿಯಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ....ಅಲ್ಲ ನನ್ನದು ಬಾಬ್ ಕಟ್ ಆಗ ....ಸೊ ಅಪ್ಪನೆ ಬಾಚಿ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು ......ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಕೂಟರ್ ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಶಾಲೆ ಗೆ ಬಿಡಲು ಬಂದಾಗ ನನ್ನ ಅಳುವು ಪ್ರಾರಂಭ ...ಶಾಲೆ ಗೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ....ಅಪ್ಪ ನಿನ್ನ ಜೊತೇನೆ ಇರುತ್ತೀನಿ ಎಂದು...
ಆಗ ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು "ಮಗ ನೀನು ಕಲಿ ,ಕಲಿತು ಬುದ್ದಿವಂತೆ ಆಗು" ಎಂದು ...
ಇದೆಲ್ಲ ಒಂದು ತರಹ ಎಂದೂ ಮರೆಯಲಾರದ ಸಿಹಿ ನೆನಪುಗಳು...
ಈಗ ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಮನೆಲಿದ್ದಾರೆ ....ಅಪ್ಪನ ಮಾತುಗಳು ಬರೀ ಫೋನಲ್ಲಿ .....
ಹೀಗೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ನೆನಪುಗಳು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಡಗಿ ಕುಳಿತಿವೆಯೋ ಬಲ್ಲವರಾರು ???
ಕನಸುಗಾರ ಚಿತ್ರದ ಹಾಡಿನಂತೆ
"ನೆನಪೇ ನನ್ನ ಮೈ ಪುಳಕ
ನೆನಪೇ ನನ್ನ ಮೈ ಜಳಕ ,
ನೆನಪೇ ನನ್ನ ಧನ ಕನಕ,
ನೆನಪು ಒಂದೇ ಕೊನೆ ತನಕ ".
ಈ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅದೆಷ್ಟು ಸತ್ಯ ......
"LOVE you appa" ....